του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Λέγαμε χτες για όσα ο Χακάν Φιντάν δήλωνε στα κατεχόμενα παρουσιάζοντας τη λύση δυο κρατών ως μια ειδυλλιακή διευθέτηση για Ε/κ και Τ/κ. Μας απηύθυνε έκκληση, ο αφιλότιμος, να «χτίσουμε από κοινού ένα ειρηνικό μέλλον στην περιοχή», που θα φέρει «τεράστια ευημερία και ειρήνη».
«Μετά την επίτευξη της λύσης των δύο κρατών, αυτός ο τόπος θα γνωρίσει μια μεγάλη ανάπτυξη από κάθε άποψη, στην ενέργεια, την οικονομία και τον τουρισμό του», έλεγε ως να αφηγείτο ένα παραμύθι με αίσιο τέλος. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Λες και ξεχνούμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Και πως όταν μιλούν για μια λύση βασισμένη στις πραγματικότητες δεν εννοούν τίποτε άλλο παρά τη νομιμοποίηση της κατοχής; Εννοούν τις πραγματικότητες της παρανομίας. Της κατοχής. Του εποικισμού. Της ομηρίας. Του απόλυτου ελέγχου της Κύπρου από τη χώρα – εισβολέα. Τη μόνιμη εκμετάλλευση από την Τουρκία ενός νησιού που δεν της ανήκει.
Ακόμα και αν δεχθούμε οι Ελληνοκύπριοι τη λύση που προτείνουν μόνο με τη ψευδαίσθηση ότι θα επιλυθεί οριστικά το βασικότερο πρόβλημα που καθορίζει τη ζωή μας (ψευδαίσθηση, διότι στην πραγματικότητα δεν θα επιλυθεί), και επειδή το στάτους κβο δεν είναι βιώσιμο, αυτοί που θα έπρεπε πρώτοι και μεγαλόφωνα να την απορρίπτουν είναι οι Τουρκοκύπριοι. Ιδίως όταν γνωρίζουν ότι η μεγάλη ανάπτυξη, που τους υπόσχεται ο Φιντάν δεν είναι τους Τουρκοκύπριους που θα ωφελήσει, είναι την Τουρκία, τους Τούρκους εργολάβους, τους Τούρκους μαφιόζους των καζίνων και των ξενοδοχείων, που θα συνεχίσουν να απομυζούν οτιδήποτε μπορεί να τους βάλει λεφτά στην τσέπη από το κατεχόμενο έδαφος. Και οι Τουρκοκύπριοι θα είναι τα γκαρσόνια και οι εργάτες τους για να κερδοσκοπούν.
Αλλά, ακόμα και αν ικανοποιούνται με τα ψίχουλα που τους προσφέρει αυτή η συνθήκη, θα έπρεπε να ξέρουν πόσα έχουν να χάσουν με μια λύση δύο κρατών. Να το πάρουν απόφαση κυρίως ότι η ζωή τους θα αλλάξει κατεύθυνση. Εκτός κι αν ελπίζουν ότι θα συνεχίσουν το διπλοπόρτι. Θα έπρεπε να θεωρούν δεδομένο ότι με λύση δυο κρατών, το κράτος που θα είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Και πολίτες της ΕΕ θα είναι μόνο οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι Τουρκοκύπριοι θα είναι πολίτες της «τδβκ», όχι της ΚΔ. Άρα, ούτε της ΕΕ. Σήμερα είναι και Ευρωπαίοι πολίτες, με όλα τα δικαιώματά τους, διότι η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε ολόκληρη στην ΕΕ με προσωρινή αναστολή του ευρωπαϊκού κεκτημένου στα εδάφη που δεν ελέγχει. Αλλά, οι πολίτες της, όπου κι αν ζουν είναι Ευρωπαίοι πολίτες. Όχι, όμως, μετά τη λύση δύο κρατών, διότι η προσωρινή αναστολή θα πάψει να είναι αναστολή, θα γίνει μόνιμη.
Ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του, όπως μας λέει ο Τατάρ. Οι Ελληνοκύπριοι τον δρόμο της Ευρώπης και οι Τουρκοκύπριοι τον δρόμο της Τουρκίας. Συμφέρει αυτό στους Τ/κ; Θέλουν να αποποιηθούν την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την ευρωπαϊκή προοπτική; Πιθανόν να μην το σκέφτηκαν ακόμα, αλλά αυτό θα συμβεί, ας το σκεφτούν. Η ΕΕ ήδη ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να δεχθεί ως μέλη δύο κυπριακά κράτη. Και μάλιστα το δεύτερο να μπει αυτόματα, χωρίς διαπραγμάτευση προσαρμογής και χωρίς καμιά προετοιμασία. Άσε, που θα χάσουν και την όποια βοήθεια έχουν σήμερα από την ΕΕ, αφού θα τερματιστεί και η όποια προοπτική επανένωσης του νησιού.
Μπορεί να μην τους ενδιαφέρει, μπορεί να επιλέγουν να είναι μονίμως οι υπηρέτες της Άγκυρας, αλλά να το επιλέξουν πραγματικά, να παραδώσουν τα ευρωπαϊκά διαβατήρια, και να πάψουν να έχουν οποιεσδήποτε απαιτήσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ούτε στο φυσικό αέριο όλης της ΑΟΖ, ασφαλώς. Να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση να δούμε ποιος θα βρεθεί εκτεθειμένος. Διότι, εμείς εκτεθειμένοι είμαστε ούτως ή άλλως, είναι τα σπίτια και τα χωριά μας υπό κατοχή και δεν διακρίνεται προοπτική. Οι Τ/κ διακρίνουν άραγε προοπτική με μια λύση που θα τους απομακρύνει από την ΕΕ και από την ευρωπαϊκή Κύπρο και θα τους δέσει ακόμα πιο σφιχτά στις τουρκικές αρμάδες; Αυτό είναι το δίλημμα και είναι όλο δικό τους.
Πιθανό να πιστεύουν ότι θα έχουν κράτος να διοικούν μετά από τέτοια συμφωνία. Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς πού βασίζονται να πιστεύουν κάτι τέτοιο. Μισό αιώνα περιπέτειας δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι η Άγκυρα που κουμαντάρει και το κράτος και τις ζωές τους; Και ότι υπό αυτές τις συνθήκες το μέλλον της κατεχόμενης Κύπρου αργά ή γρήγορα θα είναι στα χέρια των εποίκων και όχι της τ/κ κοινότητας; Θα μπορούσαν να σκεφτούν πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή και η πρόοδος τους (και όλων μας) μέσα στην ΕΕ σε μια ευρωπαϊκή Κύπρο ελεύθερη και ανεξάρτητη; Μάλλον, όχι. Κι αυτό ακριβώς είναι η καταστροφή της Κύπρου.
Αναρτήσεις
