Φωτογραφία-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας
Τέσσερις άστεγοι σε μια στοά. Ώρα περίπου μεσάνυχτα. Τρεις άνδρες και μια γυναίκα. Δύο άνδρες είναι ξαπλωμένοι πάνω σε αυτοσχέδια στρώματα, ο τρίτος μετακινείται διαρκώς. Πίνουν όλοι μαζί από ένα διάφανο πλαστικό μπουκάλι κάποιο αλκοολούχο ποτό το οποίο ανταλλάσσουν μεταξύ τους. Γενική ευθυμία.
- Στην υγειά μας! Τι θα μας κάνει ο κορωνοϊός; Έχουμε το γιατρικό!
- Χαχαχαχα…
Το διάφανο μπουκάλι γυρίζει ενώ τα χάχανα δημιουργούν μια εξώκοσμη ηχώ στη μικρή στοά. Ακόμα και ο πιο ηλικιωμένος της παρέας, πρέπει να είναι πάνω-κάτω στα 70 χρόνια του, παρ’ όλο που τα βλέφαρά του βαραίνουν προσπαθεί να μείνει ξύπνιος, να μην στερηθεί της γενικής ευθυμίας.
- Λοιπόν, φίλοι μου, η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη! Το χειρότερο όλων είναι να ζεις με το φόβο. Θα πεθάνεις πιο γρήγορα.
- Χαχαχαχαχα…
- Σωστά! Εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.
- Όχι και τίποτα! Έχουμε να χάσουμε εμάς τους τέσσερις που απομείναμε και κάποιες ωραίες στιγμές σαν και αυτήν!
Τα χάχανα δυνάμωσαν.
- Ας πούμε ότι αυτή είναι η τελευταία νύχτα του κόσμου. Ας τον αποχαιρετήσουμε!
Ένα από τα τέσσερα χέρια, ήταν γυναικείο, ύψωσε το διάφανο πλαστικό μπουκάλι θριαμβευτικά ψηλά. Έκλεισα τα μάτια ενώ στα αυτιά μου αντηχούσαν τα γέλια ευτυχισμένων ανθρώπων. Αποχώρησα. Η επιθυμία του θανάτου ως ηδονή.
Αναγκαίες, αν και αυτονόητες, επισημάνσεις:
Η ευθύνη μεταφοράς των αστέγων συμπολιτών μας σε χώρους επείγουσας φιλοξενίας λόγω της πανδημίας βαραίνει την ελληνική πολιτεία η οποία δεν κάνει απολύτως τίποτα για τη δημιουργία τέτοιων χώρων. Ο αριθμός των διαθέσιμων θέσεων φιλοξενίας των αστέγων δεν επαρκούν για την κάλυψη όλων όσων αυτή τη στιγμή βρίσκονται άστεγοι στις ελληνικές πόλεις. Οι άστεγοι για την ελληνική πολιτεία, μαζί με τους μετανάστες, είναι αναλώσιμοι και είτε αφήνονται στη μοίρα τους είτε κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να πεθάνουν ήσυχα. Αυτό, το μόνο που σημαίνει είναι:
Όλοι όσοι δεν ανήκουμε στις τάξεις της ελίτ είμαστε αναλώσιμοι. Θα μας άφηναν να πεθάνουμε ήσυχα για να αποσυμφορηθεί το ασφαλιστικό σύστημα και η αγορά εργασίας. Το μόνο τους πρόβλημα για να το κάνουν αυτό είναι ότι κινδυνεύει να πάρει μπάλα όλο το σύστημα και όχι μόνο όσους από εμάς περισσεύουμε. Για αυτό δεν πρέπει να ενδώσουμε στον πεσιμισμό: πρέπει να επιβιώσουμε! Θα τους κάνουμε χάρη αν οδηγηθούμε μόνοι μας στον ίδιο μας το χαμό.
Αναρτήσεις
