Αυτοί που αντιστέκονται αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες -όπως έγινε στο Φέργκιουσον φέτος, και όπως έγινε σε εμένα και σε άλλους Αφροαμερικανούς ακτιβιστές τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70
της Angela Davis
Αν και, στην Βόρεια Αμερική, η ρατσιστική βία ήταν ένα συνεχές ζήτημα στην ιστορία των ανθρώπων Αφρικανικής καταγωγής , παίρνει ειδικό βάρος από τη στιγμή που εκλέχθηκε για πρόεδρος της χώρας ένας Αφροαμερικανός, γεγονός που ευρέως ερμηνεύθηκε ως ο ερχομός μιας νέας, μεταρατσιστικής περιόδου.
Η καθαρή επιμονή των ίδιων των γεγονότων όπου Αφροαμερικανοί νέοι δολοφονούνται από την αστυνομία έρχεται σε αντίθεση με την υπόθεση ότι αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Ομπάμα, ο Trayvon Martin στη Φλόριντα και ο Michael Brown στο Φέργκιουσον είναι απλά τα πιο γνώστα περιστατικά από τον τεράστιο αριθμό Αφροαμερικανών που έχουν δολοφονηθεί από την αστυνομία ή από “τιμωρούς”. Αυτές οι δύο περιπτώσεις αντανακλούν το συνεχές νήμα της ρατσιστικής βίας, κρατικής ή παρακρατικής, από τους περίπολους των σκλάβων και την Κουξ Κλουξ Κλαν, μέχρι τις σύγχρονες πρακτικές φακελώματος και τους σημερινούς “τιμωρούς”.
Λίγο περισσότερο από τρεις δεκαετίες πριν , η Assata Shakur λαμβάνει πολιτικό άσυλο στην Κούβα, όπου και έζησε από τότε και μετά, σπούδασε και δούλεψε ως ένα παραγωγικό μέλος της κοινωνίας. Στη δεκαετία του ‘70, η Assata κατηγορήθηκε λανθασμένα σε πολυάριθμες περιπτώσεις στις Η.Π.Α. και διασύρθηκε από τα ΜΜΕ. Την παρουσίαζαν με σεξιστικό τρόπο ως “η μαμα κότα” του Μαύρου Απελευθερωτικού Στρατού, ο οποίος με τη σειρά του περιγραφόταν ως μια ομάδα με αχόρταγες επιθετικές ορέξεις. Στη λίστα των δέκα πρώτων καταζητούμενων του FBI, κατηγορήθηκε για ένοπλη ληστεία, λήστεία τράπεζας, απαγωή, φόνο και απόπειρα δολοφνίας αστυνομικού. Παρόλο που οδηγήθηκε σε δέκα ξεχωριστές δικαστικές διαδικασίες, στις οποίες από πριν είχε κριθεί ένοχη στα ΜΜΕ, σε μία μόνο περίπτωση δεν κρίθηκε αθώα -στην περίπτωση όπου συλλήφθηκε. Υπο αμφισβητίσιμες συνθήκες, καταδικάστηκε τελικά ως συνεργός στη δολοφονία ενός έφιππου αστυνομικού στο New Jersey.
Τέσσερις δεκαετίες μετά την αρχική καμπάνια έναντια της, το FBI αποφάσισε να την δαιμονοποιήσει για άλλη μια φορά. Πέρυσι, στην 40ή επέτειο από τους πυροβολισμούς στη μεγάλη λεωφόρο του New Jersey όπου σκοτώθηκε ο αστυνομικός Werner Foerste, η Assata προστέθηκε εθιμοτυπικά στη λίστα των 10 πρώτων καταζητούμενων τρομοκρατών του FBΙ. Για πολλούς αυτή η κίνηση του FBΙ ήταν περίεργη και ακατανόητη και οδηγεί σε μια προφανή ερώτηση: τι ενδιαφέρον έχει το FBΙ να χαρακτηρίσει μια 66χρονη Αφροαμερικανή γυναίκα, που ζει ήσυχα στην Κούβα εδώ και τρεις δεκαετίες, ως μια απο τους πιο επικίνδυους τρομοκράτες στον κόσμο -μαζί με άτομα των οποίων οι υποτιθέμενες πράξεις έχουν προκαλέσει στρατιωτικές επιθέσεις στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία;
Ένα κομμάτι της απάντησης βρίσκεται στην προσπάθεια διεύρυνσης του ορισμού της “τρομοκρατίας”, τόσο χωρικά όσο και χρονικά. Μετά το χαρακτηρισμό του Nelson Mandela και του Αφριακνικού Εθνικού Συμβουλίου ως τρομοκράτες από την κυβέρνηση του κράτους απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε σε υπέρμετρο βαθμό για τους ακτιβιστές του απελευθερωτικού κινήματος των Αφροαμερικανών στις Η.Π.Α.
Ο νόμος του προέδρου Νίξον και η ρητορική της τάξης και της ασφάλειας είχε ως επακόλουθο τον χαρακτηρισμό ομάδων ως τρομοκράτες, όπως συνέβη για τους Μαύρους Πάνθηρες αλλά και για εμένα την ίδια. Αλλά δεν ήταν παρά όταν ο George W. Bush κύρηξε παγκόσμιο πόλεμο στην τρομοκρατία μετά την 11 Σεπτεμβρίου του 2001, που οι τρομοράτες έγιναν ο παγκόσμιος εχθρός της δυτικής “δημοκρατίας”. Το να εμπλέκεις αναδρομικά την Assata Shakur σε μια θεωρία τρομοκρατικής συνομωσίας στο σήμερα σημαίνει ότι ταυτόχρονα εμπλέκεις και αυτούς που κληρονόμησαν αυτό που άφησαν πίσω οι αγώνες της αλλά και με αυτούς που παλεύουν σήμερα ενάντια στο ρατσισμό και τον καπιταλισμό, και τους τοποθετείς κάτω από την ομπρέλα “τρομοκρατική βία”. Επιπλέον , η ιστορική αντικομμουνιστική προπαγάνδα απέναντι στην Κούβα, όπου η Assata ζει, έχει αρχίσει επικίνδυνα να συνδέεται με την αντιτρομοκρατία. Η περίπτωση των “πέντε της Κούβας” (http://en.wikipedia.org/wiki/Cuban_Five) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία με στόχο την επικράτηση της δυτικής δημοκρατίας του 21ου αιώνα χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τον ρατσισμό απέναντι στους Μουσουλμάνους, για να νομιμοποιήσει την κατάληψη της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, για να ορίσει εκ νέου και με άλλους τρόπους την καταπίεση των μεταναστών και για να στρατιωτικοποιηθεί το κάθε τοπικό αστυνομικό τμήμα ανά τη χώρα. Τα αστυνομικά τμήματα -ακόμη και αυτά στα σχολεία και τα πανεπιστήμια- έχουν αποκτήσει στατιωτική υπεραξία από τους πόλεμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν μέσα από το κρατικό πρόγραμμα χρηματοδότησης για εξοπλισμό ενάντια στην τρομοκρατία και τον πόλεμο στα ναρκωτικά ( Defense Excess Property Program –http://www.dps.mo.gov/dir/programs/cjle/dod.asp ). Έτσι, οι διαδηλωτές που βγήκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του Michael Brown από την αστυνομία, βρέθηκαν αντιμέτωποι με αστυνομικούς ντυμένους σε στολές παραλλαγής, οπλισμένους με στρατιωτικά όπλα και με τεθωρακισμένα οχήματα.
Η παγκόσμια αλληλεγγύη που αναδείχθηκε για το φόνο του Αφροαμερικανού εφήβου από την αστυνομία σε μια μικρή δυτική πόλη δείχνει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση για τον συνεχιζόμενο ρατσισμό των Η.Π.Α. σε μια εποχή που θα έπρεπε κάτι τέτοιο να παρακμάζει. Η κληρονομιά της Assata είναι μια εξουσιοδότηση για να διευρύνουμε και να ριζοσπαστικοποιήσουμε τους αντιρατσιστικούς μας αγώνες. Στην αυτοβιογραφία της που δημοσιεύθηκε τον προηγούμενο χρόνο, μας θυμίζει την ριζοσπαστική παράδοση του μαύρου απελευθερωτικού κινήματος και μας ζητάει: “Να το συνεχίσετε. Περάστε το στα παιδιά σας. Διαδώστε το. Συνεχίστε το. Μέχρι την ελευθερία!”
Μετάφραση: Μανωλέσου Δανάη
Πηγή: http://www.theguardian.com/commentisfree/2014/nov/01/michael-brown-assata-shakur-racist-state-of-america
Αναρτήσεις
.jpg)
