Μαζικές κινητοποιήσεις στο Δημόσιο: Επιτροπές Αγώνα παντού, για να κρατήσουμε ζωντανό το απεργιακό μέτωπο

Θοδωρής Πατσατζής 

Η μεγαλύτερη απεργιακή διαδήλωση στην ιστορία του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος έγινε την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη. Αυτός είναι ο μόνος τίτλος που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.

Πάνω από 100.000 ερ­γα­ζό­με­νοι στο δη­μό­σιο δια­δή­λω­σαν στην Αθήνα και τις άλλες πό­λεις της χώρας, δια­τρα­νώ­νο­ντας το μο­να­δι­κό πια μέρα με τη μέρα αί­τη­μα του κι­νή­μα­τος το Όχι στις απο­λύ­σεις, Κάτω η κυ­βέρ­νη­ση των μνη­μο­νί­ων, μόνη λύση η ανα­τρο­πή.

Εκ­παι­δευ­τι­κοί

Τα πιο μα­ζι­κά μπλοκ, αυτά που έδω­σαν τον παλμό σε όλη τη δια­δή­λω­ση, ήταν των κα­θη­γη­τών και των δα­σκά­λων. Με­γά­λα μπλοκ είχαν ακόμη οι διοι­κη­τι­κοί υπάλ­λη­λοι και μα­ζι­κή ήταν η πα­ρου­σία των μα­θη­τών και των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων.

Ξε­χώ­ρι­σε το πανό της Ομο­σπον­δί­ας Υπαλ­λή­λων ΟΑΕΔ που έγρα­φε: «Success story με 1.500.000 ανέρ­γους». Τις πιο μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις από ποτέ κά­να­νε και οι ερ­γα­ζό­με­νοι του Υπουρ­γεί­ου Άμυ­νας. Μα­ζι­κά ήταν και τα μπλοκ των ερ­γα­ζό­με­νων του ΙΚΑ, του Υπουρ­γεί­ου Οι­κο­νο­μι­κών.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στους δή­μους και τα νο­σο­κο­μεία ξε­κί­νη­σαν με προ­συ­γκε­ντρώ­σεις στα γρα­φεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ και στο υπουρ­γείο Υγεί­ας αντί­στοι­χα, ενώ τα μπλοκ τους μα­ζι­κο­ποι­ή­θη­καν όταν έφτα­σαν στην Κλαυθ­μώ­νος. Η συμ­με­το­χή ήταν τέ­τοια που οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα νο­σο­κο­μεία χρειά­στη­καν δύο ώρες για να φτά­σουν από την Πλα­τεία Κλαυθ­μώ­νος στο Σύ­νταγ­μα (μια πε­ντά­λε­πτη από­στα­ση με τα πόδια).

Πολύ κόσμο συ­σπεί­ρω­σε γύρω του και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Για δεύ­τε­ρη φορά μέσα σε τρεις μέρες το ΠΑΜΕ ακο­λού­θη­σε την πο­ρεία των ερ­γα­ζο­μέ­νων και δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε ξε­χω­ρι­στή δια­δή­λω­ση (μα­κά­ρι αυτό να είναι η πρό­γευ­ση για μια γε­νι­κό­τε­ρη στρο­φή).

Από τη δια­δή­λω­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών τη Δευ­τέ­ρα 16 Σε­πτέμ­βρη, όπου 30.000 κό­σμος πλυμ­μή­ρι­σε το κέ­ντρο της Αθή­νας, το μή­νυ­μα στάλ­θη­κε ξε­κά­θα­ρα. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να στη­ρί­ξουν απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, όταν υπάρ­χει ένα ξε­κά­θα­ρο αί­τη­μα. Αυτό πέ­τυ­χε η απερ­γία της ΟΛΜΕ. Από το κα­λο­καί­ρι, ο τρό­πος με τον οποίο ο κό­σμος αγκά­λια­σε μα­ζι­κά τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις της ΕΡΤ έδει­ξε ότι η υπό­κω­φη οργή, που απλώ­νε­ται στις λαϊ­κές τά­ξεις, ψά­χνει για αγω­νι­στι­κή διέ­ξο­δο. Και πράγ­μα­τι η έναρ­ξη της απερ­γί­ας διαρ­κεί­ας των εκ­παι­δευ­τι­κών λει­τούρ­γη­σε κα­ταρ­χήν ως ο κορ­μός που γύρω του «κου­μπώ­νουν» οι απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις άλλων κλά­δων του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Δια­δο­χι­κές απερ­γί­ες

Οι δη­μο­τι­κοί υπάλ­λη­λοι, οι διοι­κη­τι­κοί των ΑΕΙ, οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία, μπή­καν ή μπαί­νουν τώρα στη μάχη με δια­δο­χι­κές απερ­γί­ες. Σε αυτό βο­ή­θη­σε πολύ και η 48ωρη απερ­γία της ΑΔΕΔΥ στις 18 και 19/9, αλλά και η νέα 48ωρη 24 και 25/9. Η μα­ζι­κή συμ­με­το­χή των δα­σκά­λων στην απερ­γία της ΑΔΕΔΥ έδωσε κα­θα­ρό μή­νυ­μα για συ­στρά­τευ­ση στον απερ­για­κό αγώνα στο πλευ­ρό των κα­θη­γη­τών.

Παρά την πτώση της συμ­με­το­χής στην απερ­γία τις επό­με­νες μέρες, η μα­ζι­κή συμ­με­το­χή του κό­σμου στη δια­δή­λω­ση της ΑΔΕΔΥ και ακόμη και η απει­λή ότι οι κλά­δοι θα συ­νε­χί­σουν με απερ­γί­ες διαρ­κεί­ας ήταν αυτή που στρί­μω­ξε για τα καλά την κυ­βέρ­νη­ση. Νιώ­θο­ντας την απει­λή, προ­σπα­θεί να τρί­ξει τώρα τα δό­ντια είτε με την πο­λι­τι­κή των «δύο άκρων», είτε με την κα­τα­στο­λή. Μετά το αρ­χι­κό μού­δια­σμα από τις πρω­το­φα­νείς κι­νη­το­ποι­ή­σεις, χτύ­πη­σε με αγριό­τη­τα τους ερ­γά­τες της ΛΑΡΚΟ και έστει­λε τα ΜΑΤ να στρα­το­πε­δεύ­σουν έξω από το κτί­ριο διοί­κη­σης της ΕΡΤ3. Το αί­τη­μα για διεύ­ρυν­ση των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών πρέ­πει να μπει από τα σω­μα­τεία σε συν­δυα­σμό με τη μάχη ενά­ντια στο φα­σι­σμό.

Η μα­ζι­κό­τη­τα των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων έδωσε αυ­το­πε­ποί­θη­ση σε έναν αριθ­μό ερ­γα­ζο­μέ­νων, γε­γο­νός που δεί­χνει ότι κάθε αγώ­νας αφή­νει και ένα πο­λύ­τι­μο λι­θα­ρά­κι πίσω του. Το ίδιο φά­νη­κε και από τη συ­μπα­ρά­στα­ση των γο­νιών στους μα­θη­τές που έχουν προ­χω­ρή­σει σε κα­τα­λή­ψεις των σχο­λεί­ων τους. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο οδή­γη­σε σε ανα­ζη­τή­σεις μέσα στα ίδια τα συν­δι­κά­τα και τις ομο­σπον­δί­ες, αλλά και στις πα­ρα­τά­ξεις της Αρι­στε­ράς.

Δέκα ομο­σπον­δί­ες του ιδιω­τι­κού τομέα κά­λε­σαν τη ΓΣΕΕ να διε­ξά­γει αγώνα διαρ­κεί­ας με πο­λι­τι­κή απερ­γία για την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων και της κυ­βέρ­νη­σης, το­νί­ζο­ντας στην κοινή τους ανα­κοί­νω­ση: «Απέ­να­ντι στην ολο­μέ­τω­πη επί­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης, τα συν­δι­κά­τα οφεί­λουν να απα­ντή­σουν με μα­ζι­κή επι­στρά­τευ­ση και ολο­μέ­τω­πη αντε­πί­θε­ση. Ο αγώ­νας μας δεν αφορά το επι­μέ­ρους, αφορά τη συ­νο­λι­κή ανα­τρο­πή της πο­λι­τι­κής τους. Έχει πο­λι­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και αι­τή­μα­τα».

Το ΠΑΜΕ υπο­χρε­ώ­θη­κε σε ανα­δί­πλω­ση στην ΟΛΜΕ και ενώ κε­ντρι­κά μι­λά­ει για γε­νι­κή απερ­γία στα μέσα Οκτώ­βρη, στις συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ κα­τέ­βη­κε με πρό­τα­ση για 48ω­ρες επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες.

Ο αγώ­νας θα είναι συ­νε­χής. Χρειά­ζε­ται να δώ­σου­με όλες μας τις δυ­νά­μεις, για να συ­νε­χι­στούν οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Ακόμη κι αν αυτές δεν πά­ρουν άμεσα τη μορφή της γε­νι­κής πο­λι­τι­κής απερ­γί­ας διαρ­κεί­ας. Ακόμη κι αν κάθε βδο­μά­δα απερ­γεί δια­φο­ρε­τι­κός κλά­δος, ώστε να κα­λύ­πτε­ται κι ένα πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα του κό­σμου που είναι η οι­κο­νο­μι­κή δυ­σκο­λία στο να παίρ­νει μέρος για πολ­λές ημέ­ρες σε μια απερ­γία. Πολ­λές ΕΛΜΕ και απερ­για­κές επι­τρο­πές δεν αντι­με­τώ­πι­σαν έγκαι­ρα αυτό το ζή­τη­μα.

Καυτό φθι­νό­πω­ρο
Το Φθι­νό­πω­ρο πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει καυτό για τους κυ­βερ­νη­τι­κούς συ­νε­ταί­ρους και την τρόι­κα και πρέ­πει από τώρα σε κάθε σω­μα­τείο, σε κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τα να ορ­γα­νώ­νε­ται το ζή­τη­μα της οι­κο­νο­μι­κής στή­ρι­ξης και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε όσους κι­νη­το­ποιού­νται. Να χτι­στούν απερ­για­κά τα­μεία πα­ντού. Αν οι μα­θη­τές του 4ου Λυ­κεί­ου Νέου Ηρα­κλεί­ου μπό­ρε­σαν να μα­ζέ­ψουν οι­κο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση για τους απερ­γούς κα­θη­γη­τές τους, είναι γιατί πεί­στη­καν ότι ο αγώ­νας αυτός μπο­ρεί να πυ­ρο­δο­τή­σει ένα τσου­νά­μι κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που θα τους οδη­γή­σει στο να έχουν κα­λύ­τε­ρα σχο­λεία.

Επί­σης ένα ση­μα­ντι­κό κέρ­δος από το απερ­για­κό ξέ­σπα­σμα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο δη­μό­σιο είναι οι απερ­για­κές επι­τρο­πές, οι επι­τρο­πές αγώνα, οι επι­τρο­πές υπε­ρά­σπι­σης της δη­μό­σιας υγεί­ας και παι­δεί­ας. Αυτές οι επι­τρο­πές ακόμη κι αν δεν συ­στά­θη­καν σε μό­νι­μη βάση πρέ­πει να πά­ρουν τέ­τοια χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Οι κα­θη­γη­τές που απερ­γού­σαν ή δεν απερ­γού­σαν έβα­ζαν ως ζή­τη­μα την έλ­λει­ψη εμπι­στο­σύ­νης ακόμη και στην ηγε­σία τους (συ­νέ­λευ­ση προ­έ­δρων), θε­ω­ρώ­ντας ότι δεν έχει τη διά­θε­ση να στη­ρί­ξει πραγ­μα­τι­κά τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις.

Ήρθε λοι­πόν η ώρα να προ­χω­ρή­σου­με σε ένα πραγ­μα­τι­κά χτι­σμέ­νο από τα κάτω κί­νη­μα που θα ξε­πε­ρά­σει τους όποι­υς φραγ­μούς βά­ζουν αυτές οι ηγε­σί­ες. Σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση πρέ­πει να συμ­βάλ­λουν οι πα­ρα­πά­νω επι­τρο­πές, αλλά και όσες φτια­χτούν από εδώ και πέρα.

Συ­νέ­χεια
Το απερ­για­κό μέ­τω­πο πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει ζω­ντα­νό ακόμη κι αν υπάρ­ξει ένα μικρό με­σο­διά­στη­μα που οι αγώ­νες θα πα­ρου­σιά­σουν κάμψη. Είναι ο μόνος δρό­μος για να υπάρ­ξει η απα­ραί­τη­τη πλα­τιά κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία που θα οδη­γή­σει στην ανα­τρο­πή.

Μπρο­στά μας θα έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με την κα­τα­στο­λή, την προ­σπά­θεια να εμ­φα­νι­στούν οι απερ­για­κοί αγώ­νες (και ιδιαί­τε­ρα αυτός των εκ­παι­δευ­τι­κών) ως μια «ακραία συ­μπε­ρι­φο­ρά». Ως κίν­δυ­νος, δη­λα­δή, για να εξε­λι­χθεί απρό­σκο­πτα χωρίς αντι­στά­σεις και να επι­κρα­τή­σει η βάρ­βα­ρη αντερ­γα­τι­κή πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων.

Όμως, κάτι τέ­τοιο θα επι­φέ­ρει ανε­πί­στρε­πτες βλά­βες στα δη­μό­σια σχο­λεία και νο­σο­κο­μεία, με ανυ­πο­λό­γι­στες συ­νέ­πειες για την πλειο­ψη­φία του ερ­γα­ζό­με­νου πλη­θυ­σμού.

Η μάχη που έχει αρ­χί­σει είναι η πρώτη φάση ενός μακρύ πο­λέ­μου. Για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις λαϊ­κές δυ­νά­μεις δεν υπάρ­χει άλλη λύση από την επι­δί­ω­ξη ακύ­ρω­σης αυτής της πο­λι­τι­κής και ανα­τρο­πής της κυ­βέρ­νη­σης που τη στη­ρί­ζει.
Για αυτό, η συ­νέ­χι­ση της απερ­για­κής αντί­στα­σης είναι αυ­το­νό­η­τη υπο­χρέ­ω­ση. Για αυτό η οι­κο­δό­μη­ση των λαϊ­κών επι­τρο­πών Αντί­στα­σης, είναι ση­μα­ντι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση. Για αυτό η Αρι­στε­ρά, όλων των «απο­χρώ­σε­ων», θα πρέ­πει να εμπλα­κεί σε αυτόν τον αγώνα με πολύ πιο ρι­ζο­σπα­στι­κή τα­κτι­κή και με­γα­λύ­τε­ρη ενω­τι­κή διά­θε­ση. Γιατί πρέ­πει και μπο­ρού­με να νι­κή­σου­με.

- See more at: http://rproject.gr/article/mazikes-kinitopoiiseis-sto-dimosio-epitropes-agona-pantoy-gia-na-kratisoyme-zontano#sthash.S0Yt3Kcw.dpuf