Η μαρτυρία της Κίττυς Αρσένη για τα βασανιστήρια που υπέστη κατά τη σύλληψη και την κράτησή της από τη χούντα καταγράφηκε στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «ελληνική υπόθεση». Η μαρτυρία της επέτρεψε τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου κατά του δικτατορικού καθεστώτος, που έως τότε καταγγελλόταν μόνο για παραβίαση των βασικών ελευθεριών, με την κατηγορία για τη διενέργεια βασανιστηρίων.
Σύντομα ακολούθησαν και άλλοι το παράδειγμά της: η Νατάσα Μέρτικα, ο Γιάννης Λελούδας, ο Περικλής Κοροβέσης... Παρά το αυστηρά νομικό ύφος του κειμένου, η κατάθεση της Κίττυς Αρσένη, αποσπάσματα της οποίας περιέχονται αυτολεξεί στην έκθεση που δημοσιεύει η Αυγή, παραμένει μια συγκλονιστική ιστορική μαρτυρία...
1. Με επιστολή τής 20ής Νοεμβρίου 1968, ο εκπρόσωπος της Νορβηγίας, ενεργώντας εκ μέρους των εγκαλουσών κυβερνήσεων, ζήτησε την κατάθεση ως μάρτυρα της κ. Αρσένη, δηλώνοντας ότι είχε υποστεί βαρύτατα βασανιστήρια και κακομεταχείριση σε ελληνική φυλακή.
2. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης της μάρτυρα στις 26 Νοεμβρίου 1968, ο εκπρόσωπος της Νορβηγίας ενημέρωσε την Υποεπιτροπή ότι είχε συναντήσει την κ. Αρσένη στις αρχές του καλοκαιριού του 1968, όμως επειδή φοβόταν για τη μητέρα της και τον αδελφό της που ζούσαν στην Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να καταθέσει επώνυμα ή να παρουσιαστεί ως μάρτυρας. Μόνο στις 18 Νοεμβρίου 1968 εκδήλωσε τη θέλησή της να καταθέσει. [...]
3. Η κ. Αικατερίνη Αρσένη, 34 ετών, κατέθεσε ενώπιον της Υποεπιτροπής στις 26 Νοεμβρίου 1968. Ηθοποιός, την περίοδο της σύλληψής της εργαζόταν στο θέατρο των Κάκιας Αναλυτή - Κώστα Ρηγόπουλου. Την περίοδο της κατάθεσής της στην Υποεπιτροπή είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα και διέμενε στη Γαλλία.
4. Δήλωσε ότι συνελήφθη στο σπίτι της νύχτα, από τρεις αστυνομικούς με πολιτικά. Είπε πως ο ένας της συστήθηκε ως Λάμπρου, ενώ αναγνώρισε τους Μπάμπαλη και Μάλλιο στο πρόσωπο των άλλων δύο. Έπειτα από έρευνα στο σπίτι της (η αστυνομία αναζητούσε μια κασέτα ηχογραφημένη από τον Θεοδωράκη, αλλά δεν την βρήκε) και μια σύντομη ανάκριση, όπου οι αστυνομικοί της τράβηξαν τα μαλλιά και την απείλησαν με πιστόλι, την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας τέταρτος αστυνομικός.
5. Περιγράφει τα γεγονότα που ακολούθησαν ως εξής: «Ο Λάμπρου με ρώτησε μέσα στο αυτοκίνητο αν θα απαντούσα στις ερωτήσεις τους, αλλιώς θα με πήγαιναν στα νταμάρια. Πήγαμε εκεί. Είναι σε ένα λόφο κοντά στα Πατήσια [σ.σ.: στην Άνω Κυψέλη]. Μέσα στο αμάξι άρχισαν να με χτυπάνε, να μου τραβούν τα μαλλιά, να μου δίνουν γροθιές στο κεφάλι και να με βρίζουν με λόγια που προτιμώ να μην επαναλάβω.
Όταν φτάσαμε στα νταμάρια, το αυτοκίνητο σταμάτησε και προσπάθησαν να μου στρίψουν τους καρπούς και τα δάχτυλα, ενώ απειλούσαν ότι θα μου σπάσουν το χέρι. Άρχισα να ουρλιάζω κι έτσι το αυτοκίνητο πήγε λίγο ψηλότερα, σε μια τελείως έρημη περιοχή. Όταν φτάσαμε εκεί με ξάπλωσαν στο πίσω κάθισμα, άφησαν ανοιχτές τις πίσω πόρτες και είδα τον οδηγό να κρατάει κάτι σαν μαγκούρα ή κλομπ. Μου έβγαλαν τα παπούτσια και ο Μάλλιος κάθισε πάνω μου, προσπαθώντας να μου κλείσει το στόμα με το χέρι του. Πιστεύω πως ο οδηγός άρχισε να με χτυπάει στις πατούσες. Δεν ξέρω πόσο κράτησε όλο αυτό, δεν μπορώ να πω, όταν όμως τελείωσαν με υποχρέωσαν να περπατήσω ξυπόλητη γύρω από το αμάξι και με ξαναχτύπησαν. Έλεγαν πως θα με έγδυναν και θα με εκτελούσαν, εκτός κι αν μιλούσα». [...]
7. Πέρασε τις επόμενες 12 μέρες σε απομόνωση, κατά τη διάρκεια της οποίας ανακρινόταν, κυρίως τη νύχτα. Την απειλούσαν ότι θα εκτελούσαν τον αδελφό της αν δεν μιλούσε. Ήρθε μάλιστα σε αντιπαράσταση με τον αδελφό της, τον οποίο ο Λάμπρου διέταξε να την ανακρίνει και να τη χτυπήσει. Ο αδελφός της αρνήθηκε. [...]
8. Η κ. Αρσένη περιγράφει ως εξής την υποβολή της στο βασανιστήριο της φάλαγγας:
«Ο Σπανός μου είπε ότι θα τελειώναμε την ανάκριση εκείνη τη νύχτα και με ανέβασαν στην ταράτσα. Φώναξε τρεις βοηθούς, θυμάμαι τον έναν από αυτούς. Ήταν σωματώδης, ξανθός, με μεγάλα χέρια. Ο άλλος ήταν πολύ λεπτός και κοντός. Για τον τρίτο δεν θυμάμαι τίποτα. Με σπρώξανε από τον τέταρτο όροφο στην ταράτσα, στη μέση της οποίας υπάρχει ένα κτίσμα σαν πλυσταριό. Με σπρώξανε μέσα, με ξάπλωσαν σε έναν πάγκο, με έδεσαν και άρχισαν να με χτυπάνε στις πατούσες. Στην αρχή άναβαν σπίρτα κοντά στα μάτια μου, χοροπήδαγαν πάνω στο στομάχι μου. Ο Σπανός με κρατούσε από τα μαλλιά, τα τράβαγε και μου χτυπούσε το κεφάλι στον πάγκο. Όλη αυτή την ώρα ούρλιαζαν και χόρευαν γύρω μου, με ανέκριναν, με έβριζαν, με απειλούσαν.
Μου έλεγαν ότι θα με πετάξουν από την ταράτσα στο οδόστρωμα. Αυτό ήταν το μαναδικό πράγμα που ευχόμουν εκείνη τη στιγμή να μου συμβεί, να πεθάνω. Ντρεπόμουν τόσο πολύ. Φοβόμουν τόσο πολύ. Μολονότι ο πόνος ήταν ανυπόφορος, ο φόβος και η ντροπή ήταν τα πιο τρομακτικά αισθήματα που θυμάμαι τώρα.
Όταν με έλυσαν ήμουν μισολιπόθυμη. Με πήγαν σε ένα γραφείο του τετάρτου ορόφου. Προσπάθησαν να μου δώσουν νερό, γιατί δεν ήμουν... Κοίταζαν μήπως μου είχαν σπάσει κανένα κόκαλο. Κάποιος μου πήρε το σφυγμό. Σε λίγο, όταν ήμουν κάπως καλύτερα, ήρθαν οι Λάμπρου, Μπάμπαλης και Μάλλιος και άρχισαν να με ανακρίνουν. Με κράτησαν εκεί για ώρες και μου έλεγαν ότι θα το ίδιο θα γινόταν κάθε βράδυ».
[...]
34. Ο Περικλής Κοροβέσης, ηθοποιός, 28 ετών κατέθεσε ως μάρτυρας στο Στρασβούργο στις 16 Ιουνίου 1969. Δήλωσε ότι στις 10 Οκτωβρίου 1967 είδε την κ. Αρσένη να περνά φρουρούμενη στο διάδρομο του 4ου ορόφου, ενώ περίμενε για ανάκριση έξω από το γραφείο του Καραπαναγιώτη: «Η Αρσένη πέρασε φρουρούμενη και η εμφάνισή της με φόβισε πάρα πολύ, σοκαρίστηκα. Πιστεύω ότι γι' αυτό με είχαν βγάλει από το κελί, για να τη δω και να φοβηθώ, και πράγματι το πέτυχαν, γιατί όταν πήγα για ανάκριση ήμουν τρομοκρατημένος».
42. [...] «Είναι εδώ μια κοπέλα που ονομάζεται Μάχη Τσουκαλά, η οποία φοβάται να καταθέσει ό,τι είδε και άκουσε και ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Λυπάμαι που το αναφέρω, γιατί ο πεθερός της είναι μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας και βρίσκεται στην αίθουσα αυτή τη στιγμή».
Αναρτήσεις
%20Facebook.png)
.jpg)
