Ντουρούτι, Μπουαναβεντούρα (Buanaventura Durruti, Λεόν 1896 – Μαδρίτη 1936). Ισπανός αναρχικός επαναστάτης. Γιος σοσιαλιστή εργάτη των σιδηροδρόμων, ακολούθησε την επαγγελματική σταδιοδρομία του πατέρα του, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Μέλος του τμήματος σιδηροδρόμων της ένωσης, έλαβε ενεργό μέρος στην επαναστατική γενική απεργία του Αυγούστου του 1917, η οποία διοργανώθηκε από τη Γενική Ένωση Εργατών (UGT), γεγονός που προκάλεσε τη σύλληψή του από την αστυνομία και την απόδρασή του στη Γαλλία, όπου συνδέθηκε με εξόριστους Ισπανούς αναρχικούς.
Το 1920 ο Ν. επέστρεψε στην Ισπανία και ο Μπουενακάζα, πρόεδρος της αναρχοσοσιαλιστικής Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT) τον έπεισε να συνδεθεί με το συνδικαλιστικό και αναρχικό κίνημα της Βαρκελώνης. Ήταν μια περίοδος έντονης και βίαιης καταστολής του αναρχικού κινήματος. Ο Ν. σχημάτισε, με τον επίσης αναρχικό Φραντσίσκο Ασκάσο, την ομάδα Λος Σολιδάριος και από κοινού σχεδίασαν τη δολοφονία του πρωθυπουργού Ντάτο, ο οποίος τελικά έπεσε θύμα κάποιας άλλης ομάδας αναρχικών. Το 1923 οι Ν. και Ασκάσο διέπραξαν τη δολοφονία του καρδιναλίου της Σαραγόσα και αμέσως μετά διέφυγαν στο εξωτερικό, προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη από την αστυνομία του Πρίμο ντε Ριβέρα. Αρχικά βρέθηκαν στην Αργεντινή αλλά όταν η αστυνομία άρχισε να τους καταδιώκει, τότε εκείνοι ξεκίνησαν την περιπλάνησή τους σχεδόν σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, στις περισσότερες από τις οποίες καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο. Στη συνέχεια επέστρεψαν στη Γαλλία, για να υποστηρίξουν τις κινήσεις των αναρχικών της περιοχής. Όμως, όταν το 1924 επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Ισπανό βασιλιά που βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στη Γαλλία, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση ενός έτους. Αφού εξέτισαν την ποινή τους, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Περιπλανήθηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και τελικά τους δόθηκε πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο. Την ίδια περίοδο, οι Σοβιετικοί, αντιλαμβανόμενοι την επιρροή του Ν. στον ισπανικό λαό, τους προσκάλεσαν στη Μόσχα, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν, λόγω της ιδεολογικής εναντίωσής τους στο σοβιετικό μοντέλο.
Το 1932 ο Ν. υπήρξε από τους ηγέτες της εξέγερσης που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Καταλονία με στόχο την επιβολή του αναρχοκομουνισμού, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να εξοριστεί στην ισπανική αποικία της Γουινέας. Όταν επέστρεψε στην Ισπανία, προσπάθησε να αναδιοργανώσει τη ζωή του, αλλά τον ταλαιπώρησαν οι συνεχείς διώξεις κατά την περίοδο 1933-35, χωρίς να του απαγγέλλονται συγκεκριμένες κατηγορίες. Ο Ν. έλαβε μέρος στις οδομαχίες του Ιουλίου του 1936, όταν αναρχικοί και τροτσκιστές εξεγέρθηκαν κατά του δικτάτορα Φράνκο. Ο σύντροφός του, Ασκάσο, σκοτώθηκε σε αυτές τις συγκρούσεις και οι αναρχικοί υπέστησαν βαριά ήττα. Ο Ν. δεν υποχώρησε και οργάνωσε μια αντιφασιστική πολιτοφυλακή, η οποία έμεινε στην ιστορία ως Ταξιαρχία Ντουρούτι. Μετά την έντονη σύγκρουση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, η οποία άρχισε από το κίνημα του στρατού, ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος. Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας, σύμφωνα με τον χρονογράφο Εντσενσμπέργκεν, ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ενώ ο Ν., ο οποίος έφθασε στην Μαδρίτη με 1.800 άνδρες για την ενίσχυση της άμυνας της πόλης, σκοτώθηκε από πυροβολισμό στις 20 Νοεμβρίου 1936.
Πηγη:http://www.ygeiaonline.gr
Αναρτήσεις
.jpg)
