<<Αναρχικός στην ουσία δεν σημαίνει τίποτα άλλο από τον εξεγερμένο ενάντια στην αδικία της κοινωνικής ανισότητας που γνωρίζει κανείς από τη γέννησή του. Από εκεί προκύπτει, είναι εμφανές, η εξέγερση ενάντια στις κοινωνικές συμβάσεις που καθιστούν δυνατή αυτή την ανισότητα[…]Οι αδικίες της Φύσης, έχει καλώς. Δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Αλλά τις αδικίες της κοινωνίας και των συμβάσεών της, αυτές γιατί να μην τις αποφύγουμε; Δέχομαι- δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς- ότι κάποιος είναι ανώτερός μου γιατί η Φύση του έδωσε το ταλέντο, τη δύναμη, την ενέργεια. Δεν δέχομαι ότι είναι ανώτερός μου λόγω τεχνητών χαρισμάτων, που δεν τα είχε βγαίνοντας από την κοιλιά της μάνας του, αλλά που η τύχη του τα πρόσφερε μόλις ήρθε στον κόσμο, και εννοώ πλούτη, κοινωνική θέση, εύκολη ζωή κλπ.>>
<<Το πραγματικό κακό, το μοναδικό κακό, είναι οι κοινωνικές συμβάσεις και τα “επινοήματα” που έρχονται να επικαλύψουν τις φυσικές αλήθειες- όλα, από την οικογένεια μέχρι το χρήμα, από τη θρησκεία μέχρι το κράτος. Γεννιόμαστε άντρες ή γυναίκες- εννοώ ότι γεννιόμαστε για να γίνουμε, όταν ενηλικιωθούμε, άντρες ή γυναίκες. Σύμφωνα με τη φυσική δικαιοσύνη, δεν γεννιόμαστε ούτε για να γίνουμε σύζυγοι, ούτε για να γίνουμε πλούσιοι ή φτωχοί, όπως δεν γεννιόμαστε για να γίνουμε καθολικοί ή προτεστάντες, Άγγλοι ή Πορτογάλοι. Για όλα αυτά ευθύνονται τα κοινωνικά επινοήματα. Γιατί άραγε αυτά τα κοινωνικά επινοήματα είναι κακά; Γιατί είναι επινοήματα, γιατί δεν είναι φυσικές αλήθειες. Το χρήμα είναι εξίσου κακό όπως και το κράτος, η ύπαρξη της οικογένειας όσο και οι θρησκείες. Αν στη θέση των επινοημάτων αυτών υπήρχαν άλλα, θα ήταν εξίσου κακά, γιατί θα ήταν επίσης επινοήματα, γιατί θα επικάλυπταν και θα εμπόδιζαν τις φυσικές αλήθειες. Κάθε σύστημα – εκτός από την καθαρή αναρχία, που πρεσβεύει την κατάργηση όλων των επινοημάτων και του καθενός από αυτά στο σύνολό του- είναι επίσης επινόημα. Το να αναλώνουμε όλη μας τη θέληση, όλες μας τις προσπάθειες, όλη μας την ευφυΐα, για να εγκαθιδρύσουμε ή να συμβάλλουμε στην εγκαθίδρυση ενός κοινωνικού επινοήματος αντί κάποιου άλλου είναι παραλογισμός, αν όχι έγκλημα, γιατί σημαίνει την πρόκληση μιας κοινωνικής αναταραχής με συνειδητό στόχο να μην αλλάξει τίποτε.>>
<<Αν η κοινωνία μπορεί να είναι φυσική, αν (για οιονδήποτε λόγο) πρέπει οπωσδήποτε να είναι επινόημα, ας επιλέξουμε το μη χείρον βέλτιστον: ας την κάνουμε, στο πλαίσιο αυτού του αναπόφευκτου επινοήματος, όσο το δυνατόν πιο φυσική, και ως εκ τούτου όσο το δυνατόν πιο δίκαιη. Ποιο είναι το πιο φυσικό επινόημα; Κανένα επινόημα δεν είναι φυσικό αυτό καθ’ εαυτό, επειδή ακριβώς είναι επινόημα. Στην περίπτωσή μας, το πιο φυσικό θα είναι αυτό που φαίνεται ως πιο φυσικό ή που το νιώθουμε ως πιο φυσικό. Ποιο είναι αυτό που φαίνεται ως πιο φυσικό ή που το νιώθουμε ως πιο φυσικό. Είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει. (Αντιλαμβάνεστε ότι φυσικό είναι αυτό που εξαρτάται από το ένστικτο. Και αυτό που, αν και δεν εξαρτάται από το ένστικτο, έχει όλα του τα χαρακτηριστικά είναι η συνήθεια. Το κάπνισμα δεν είναι φυσικό, δεν μας επιβάλλεται από το ένστικτο, αλλά αν το συνηθίσουμε μας φαίνεται φυσικό, το νιώθουμε σαν κάτι αναγκαίο που μας επιβάλλεται από το ένστικτο.) Ποιο είναι το κοινωνικό επινόημα στο οποίο είμαστε συνηθισμένοι; Το ισχύον σύστημα, το αστικό σύστημα.>>
(πηγή)
Φερνάντο Πεσσόα (1888-1935) ποιητής και συγγραφέας.
http://trickmetreatme.tumblr.com/post/64858310226/%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%83%CF%8C%CE%B1-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
Αναρτήσεις
.jpg)
