του Σταύρου Χριστακόπουλου
«Ελευθερία ή θάνατος» ήταν το σύνθημα που απλώθηκε από άκρη σε άκρη στην επανάσταση του 1821. Τι τραγική ειρωνεία, όμως, στα 195 χρόνια από το ξέσπασμά της να ζούμε την πλήρη αμφισβήτηση όσων εκείνη θεμελίωσε.
Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πια γνωστή ακόμη και σε όσους αρνούνταν επίμονα να δουν την αλήθεια κατάματα. Το ιδεολόγημα περί «ανοιχτών συνόρων» καταρρέει με πάταγο και, κατά πολλούς, είναι αυτό ακριβώς που οδήγησε στα εντελώς σφραγισμένα σύνορα. Η θέση της χώρας επιδεινώνεται διαρκώς εξ αιτίας του προσφυγικού και, κυρίως, της δυνατότητας της Τουρκίας να ελέγχει την εξέλιξή του.
Η κυβέρνηση -αφού πρώτα πίστεψε πρόθυμα τις γερμανικές διακηρύξεις για ανοιχτά σύνορα, οι ....
οποίες διαψεύστηκαν πλήρως- τώρα βρίσκεται στη δυσχερή θέση να αναγνωρίζει ότι καμιά ευρωπαϊκή συμφωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να το θέλει η Τουρκία. Ποια Τουρκία; Αυτή που ημέρα με την ημέρα αυξάνει το στοίχημά της και τα βάζει όλα στο τραπέζι επιδιώκοντας την εσωτερική κατάρρευση της Ελλάδας υπό το βάρος του μεταναστευτικού / προσφυγικού προβλήματος.
Αν η Ελλάδα καταφέρει να βγει αλώβητη στο πεδίο των εθνικών θεμάτων από αυτή την τεράστια περιπέτεια, θα πρόκειται μάλλον για ένα θαύμα. Αν καταφέρει να αντέξει τη μεταναστευτική και προσφυγική πίεση, πάλι θα έχουμε να κάνουμε με ένα θαύμα. Αν αυτή η χώρα, τελικά, παραμείνει χώρα και δεν μετατραπεί σε οικόπεδο προς κατά βούληση διαχείριση από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους Τούρκους συμμάχους, θα μιλάμε για το θαύμα των θαυμάτων.
Σαν να μην έφταναν, όμως, όσα ήδη συμβαίνουν, έρχεται και η τρομοκρατία των τζιχαντιστών να χτυπήσει την καρδιά της Ευρώπης και να βάλει τη δική της σφραγίδα στην ενίσχυση των εξωτερικών και εσωτερικών συνόρων ακριβώς τη στιγμή που η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως το σύνορο της Ευρώπης, αλλά ως αποθήκη ψυχών. Το ευρωπαϊκό σύνορο έχει μετατοπιστεί βορειότερα.
Η Ευρώπη, κλονισμένη από το μεταναστευτικό/προσφυγικό, αδύναμη να διαχειριστεί αποτελεσματικά οποιαδήποτε από τις μεγάλες κρίσεις των τελευταίων ετών, μπλέκει τώρα σε έναν εσωτερικό πόλεμο με την ταμπέλα «τρομοκρατία». Μόνο που ο εχθρός δεν είναι μόνο εξωτερικός για να τον πολεμήσει με τα κανόνια. Είναι και εσωτερικός και γίνεται από τα παιδιά της που στρέφονται εναντίον της.
Από αυτή την Ευρώπη η Ελλάδα δεν έχει πολλά να περιμένει. Πρέπει μόνη της να βρει τη δύναμη να αποτρέψει τις απειλές που την αφορούν. Πριν γίνει το ’21 μόνο μια ιστορική ανάμνηση...
από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»
http://giorgoszacharakis.blogspot.gr/2016/03/21.html
Αναρτήσεις
.jpg)
