Στις 18 Σεπτεμβρίου οι Σκωτσέζοι, ύστερα από τρεις αιώνες, θα αποφασίσουν για την ανεξαρτητοποίησή τους. Το αποτέλεσμα ενδέχεται να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τις γεωπολιτικές εξελίξεις, καθώς Καταλανοί και Βάσκοι, που επίσης έχουν ισχυρά αυτονομιστικά κινήματα, έχουν στρέψει το βλέμμα τους στη Σκωτία. Το ενδεχόμενο μιας ανεξάρτητης Σκωτίας δεν μοιάζει ελκυστικό για τους Άγγλους, αλλά και για την Ευρώπη. Λονδίνο και Βρυξέλλες πέταξαν στο τραπέζι δύο δυνατά χαρτιά που διαμορφώνουν νέες συνθήκες στην πορεία προς το δημοψήφισμα: Τη νομισματική ένωση με ενιαίο νόμισμα τη λίρα και το ενδεχόμενο ένταξης μιας ανεξάρτητης Σκωτίας στην ΕΕ.
Και για τα δύο ζητήματα τα μηνύματα για τους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας ήταν ξεκάθαρα και αρνητικά. Ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζορτζ Όσμπορν απέκλεισε κάθε πιθανότητα νομισματικής ένωσης με μια ανεξάρτητη Σκωτία, ενώ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο διεμήνυσε πως «θα ήταν δύσκολο αν όχι απίθανο» η Σκωτία να ενταχθεί στην ΕΕ. Το μήνυμα του Μπαρόζο δεν περιοριζόταν μόνο στους Σκωτσέζους αλλά είχε παραλήπτες και στην Ισπανία.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται πως η πλειοψηφία των Σκωτσέζων τάσσεται κατά της ανεξάρτητης Σκωτίας. Ειδικότερα δημοσκόπηση της ICM για την εφημερίδα Scotland on Sunday έδειξε ότι η πρόθεση ψήφου υπέρ του «όχι» αυξήθηκε στο 49%, ποσοστό 5% υψηλότερο σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα, ενώ η υποστήριξη στο «ναι» παρέμεινε στάσιμη, στο 37%. Προβάδισμα στο «όχι» δείχνει και μια δημοσκόπηση του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος SNP (που ηγείται της εκστρατείας για ανεξαρτητοποίηση), στην οποία το ποσοστό υπέρ του «όχι» ανέρχεται στο 47%, από 43% τον Σεπτέμβριο, και το ποσοστό υπέρ του «ναι» στο 37%, από 44% τον Σεπτέμβριο.
Τόσο το ζήτημα της νομισματική ένωσης όσο και το θέμα της ένταξης στην ΕΕ θα βρεθούν στο επίκεντρο της εκστρατείας των δύο πλευρών στο δρόμο προς το δημοψήφισμα. Είναι γεγονός πως η απόρριψη από Λονδίνο και Βρυξέλλες ενισχύουν τα επιχειρήματα όσων τάσσονται κατά της ανεξαρτησίας, ωστόσο αναλυτές υπογραμμίζουν πως ενδέχεται να έχουν και αντίθετα αποτελέσματα, καθώς η απόπειρα τρομοκράτησης ενισχύει και το εθνικό φρόνιμα των Σκωτσέζων.
«Όσοι τάσσονται κατά της ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας θα πρέπει ενδεχομένως να επανεξετάσουν τη στρατηγική που θα εφαρμόσουν τους επόμενους επτά μήνες», σημειώνει ο αναλυτής Τζον Γουάιτ, σε άρθρο του στο RT. Παράλληλα, σχολιάζοντας τη θέση του Σάλμοντ πως αν η Σκωτία δεν ενταχθεί στη νομισματική ένωση τότε δεν θα αποπληρώσει και το μερίδιό της στο χρέος, σημειώνει πως σίγουρα δεν είναι το καλύτερο για ένα νεοσύστατο κράτος να ξεκινάει αρνούμενο να πληρώσει τα χρέη του και να έρχεται σε ρήξη με τις αγορές.
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, έριξε ένα ακόμη χαρτί στο τραπέζι. «Η ενότητα της Βρετανίας επιτρέπει μεγιστοποίηση του όφελους από το πετρέλαιο και το αέριο στη Βόρεια Θάλασσα της Σκωτίας», ανέφερε. «Υπόσχομαι ότι θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τους φαρδείς ώμους του ΗΒ στις επενδύσεις σε αυτή τη ζωτικής σημασίας βιομηχανία ώστε να μπορούμε να προσελκύουμε επιχειρήσεις, να δημιουργούμε νέες θέσεις εργασίας, οι νέοι μας να αναπτύσσουν νέες δεξιότητες και να εξασφαλίσουμε ότι μπορούμε να ανταγωνιστούμε στην παγκόσμια κούρσα», σημείωσε. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, ανάμεσα στις υποσχέσεις του Κάμερον για να δελεάσει τους Σκωτσέζους είναι πως η στρατηγική που έχει σχεδιάσει το Λονδίνο για την αξιοποίηση του πλούτου της Βόρειας Θάλασσας μπορεί να τους αποδώσει κέρδη έως και 200 δις ευρώ τις επόμενες δύο δεκαετίες, αλλά μόνο αν παραμείνουν το Ηνωμένο Βασίλειο.
Από την πλευρά του ο Άλεξ Σάλμοντ υπόσχεται ότι η πολιτική για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στη Βόρεια Θάλασσα θα είναι πιο σταθερή σε μια ανεξάρτητη Σκωτία. «Αυτό που μεταξύ άλλων θα προσφέρει ο έλεγχος από τη Σκωτία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου είναι πολύ πιο σταθερή μακροπρόθεσμη πολιτική», τόνισε μιλώντας στο BBC.
Καταλήγοντας ο αναλυτής Τζον Γουάιτ, ειδικός σε θέματα της Βρετανίας, σημειώνει πως η μεγάλη αδυναμία του Άλεξ Σάλμοντ είναι η μετριοπάθειά του, καθώς το σχέδιό του θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στη φράση «ανεξαρτησία χωρίς ανεξαρτησία». «Σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις αντιδράσεις επιχειρηματιών στη Σκωτία τάχθηκε υπέρ της νομισματικής ένωσης, της ένταξης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Στόχος τους ήταν να δείξει πως η ανεξαρτησία δεν θα επέφερε σημαντικές αλλαγές στο Status Quo», αναφέρει ο Γουάτι και συμπληρώνει πως σε αντίθεση με την κατεύθυνση που κινείται ο Σάλμοντ στη «Σκωτία υπάρχει τάση για ένα πιο ριζοσπαστικό και προοδευτικό όραμα, ιδιαίτερα μετά από τρεις δεκαετίες επιβολής του θατσερισμού».
«Ένα όραμα που θα περιελάμβανε την επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων, τους δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας και των τραπεζών, ώστε να λειτουργούν προς όφελος των πολιτών και όχι των μετόχων, αλλά και πολιτικές για εργατικά δικαιώματα» και άλλες κοινωνικές πολιτικές. «Με άλλα λόγια ένα σχέδιο που θα μπορούσε να προσφέρει μια εναλλακτική στον ζουρλομανδύα του νεοφιλελευθερισμού που επιβάλλεται από μια νομισματική ένωση με το Ηνωμένο Βασίλειο και από την ΕΕ. Αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη υποστήριξη στη Σκωτία. Όμως ο Άλεξ Σάλμοντ και το SNP παραμένουν οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού και αυτό μειώνει τα επιχειρήματά τους για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, τα οποία περιορίζονται κυρίως σε εθνικιστικές κορώνες».
Αναρτήσεις
.jpg)
